Różyczka jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirus różyczki, który charakteryzuje się wysoką zakaźnością. Źródłem zakażenia jest wyłącznie chory na różyczkę człowiek. Zakażenie przenosi się drogą kropelkową, a w przypadku zakażeń wrodzonych przez łożysko.
Najwięcej zachorowań notuje się późną zimą i wczesną wiosną. Okres wylęgania choroby wynosi 14 do 21 dni. U dzieci choroba najczęściej przebiega łagodnie, a u około 25% do 50% zakażenie jest bezobjawowe. Cięższy przebieg choroby zdarza się u dorosłych, a istotny problem stanowią zakażenia wirusem różyczki w czasie życia płodowego.
U kobiet ciężarnych, wrażliwych na zakażenie (nieuodpornionych) wirus może zakazić płód, prowadząc do jego obumarcia lub do jego licznych wad rozwojowych.
Wirusy są wydzielane przez zakażone osoby w czasie od 7 dni przed do 14 dni po wystąpieniu wysypki.
U dzieci z wadami wrodzonymi, spowodowanymi zakażeniem wirusem różyczki, wirus może być obecny w moczu do 1 roku życia, a w rzadkich przypadkach do kilku lat. Obecnie wszystkie szczepionki przeciwko różyczce (z wyjątkiem kilku produkowanych w Japonii, ale w Polsce niedostępnych) zawierają żywy, atenuowany szczep wirusa nazywany Wistar RA 27/3. Szczep ten wybrano do produkcji szczepionek z uwagi na niską odczynowość oraz wzbudzanie odporności na naturalne zakażenia u zaszczepionych osób.
W Polsce od czasu wprowadzenia do kalendarza szczepień szczepionki skojarzonej (MMR), zawierającej atenuowane szczepy wirusa odry, świnki i różyczki, nie jest dostępna szczepionka jednoskładnikowa przeciwko różyczce.
W Polsce szczepienia przeciwko różyczce są obowiązkowe.
Wykonuje się je skojarzoną szczepionką MMR w schemacie szczepienia podstawowego:
- pierwotnego w 13-14 miesiącu życia,
- uzupełniającego w 6 roku życia.
Nie zaleca się zachodzenia w ciążę w ciągu 4 tygodni od podania szczepionki MMR, pomimo że zajście w ciążę w okresie 3 miesięcy od jej podania nie zwiększa ryzyka wad wrodzonych u płodu.
Skontaktuj się z nami!